Zavallı...En anlamlı yıllar, tez gelip geçti, Oyun bildiğimiz, meğer hayatmış. O deli rüzgarlar bir kere esti Şimdi yaşadığım meğer bayatmış. Umut tuzak gibi. sonu olmayan. Gönülse derya gibi. doymayan Benliğindir kör noktayı tarayan Her dokunuş yeni bir yaşammış. Sonsuz arzuların kıyısı uçurum Belki doğru değil, belki bir yorum. Öyle yada böyle cezayı ödüyorum Yakındığımız meğer armağanmış. Aradım bulamadım ben ötesini Türlü telaşla dolduruken çilemizi İçemedik beraber hatır kahvesini Hissizlik uykusu bizden davacıymış. Kim ne derse desin aksayan biziz Boğulsan bile, umursamaz deniz İşte böyledir, biz söyler, biz dinleriz, İnsan kendini kandıran zavalıymış... Mustafa Yaman 04 mart 2019 |
harika bir şiir
ilhamınız bol olsun
saygılar