Hiç kimse...Hayatın tonlarında, iki varlık göründü Nefesleri yoktu, simalar belli, belirsiz Olgunun sonunda, yokluğa süzüldü Çerçevenin içinden kayboldu nedensiz. Her şey güzel olacaktı, yalan olmasa Bahar değişmezd,i bozkırlar solmasa Hep karşıdan bekleme, birazda sen ara Kapkara zulmetten asumana geçmişiz. Geçmiş, gelecek, ayrımı silinir birden İnkar etmek boş, görünmez yerinden Bilmiyorsun, neler geçti yeryüzünden Ne umutlar besleyip yokluğa vermişiz. Sevmek kaybetmek hep olağan şeyler Ben hiç kimseyim, ya sen kimsin deseler Hani hiç yaşanmamış, bir hayat verseler Başımızı döndüren kızıl kora kesilmişiz... Mustafa Yaman 04 mart 2019 |
yine harika bir şiir
sonsuz saygılar