Ey oğul, özüne dön, sıyrıl şu gafletinden!
Silkinerek kendine gelmelisin evvela.
Bu dünyaya serkeşlik etmeye gelmedin sen,
Yaradılış gayeni bilmelisin evvela.

Göğsünden dev çınarı büyütmüştü ecdadın.
Üç kıtaya hükmeden cihan hanıydı adın.
Asil ruhunu dirilt, o son kutlu cihadın
Hakkını zalimlerden almalısın evvela.

Söğüt’ten şaha kalkmış Ertuğrul’un atına
Binip, Osman Gazi’nin kuşanıp pusatına,
Zaferlerinle yüksel cennetteki katına.
Oğuz’un kartalını bulmalısın evvela.

Ayak izin dağlarda hasretinle yaşıyor.
Nil Nehri yatağından aşkın ile taşıyor.
Görmez misin Tuna’yı; sana doğru coşuyor!
Kudretin deryasına dalmalısın evvela.

Erenlerin, pirlerin dergâhına var ilkin.
Âlimler diyarıdır ezelden beri mülkün.
İstikametin şaşmaz; Kızılelma’dır ülkün.
Kılıcının pasını silmelisin evvela.

Al sancak açılmayı özler iken burçlarda,
Güneş doğup batmaktan utanır yamaçlarda.
Boynu bükük laleler solmasın kıraçlarda.
Mehteri gümbür gümbür çalmalısın evvela.

İslamın yılmaz eri, zoru talep şiarın.
Zahirde cihangirsin, kalben kulu Hünkâr’ın.
Topyekûn firavunun, kralın, şahın, çarın
Yüreğine korkunu salmalısın evvela.

Mazlumların hamisi şuurlu yarışınla,
Çöller gülistan olur o vakur varışınla.
Serdengeçti namınla, pervasız duruşunla
Adaletini hâkim kılmalısın evvela.

Gönül coğrafyan geniş; dar sanma; davan büyük.
Omuzlarını bekler tarihten aldığın yük.
Çelikten bileğinle çarkın dişlerini bük!
Zehirli otlarını yolmalısın evvela,
Vatan sevdası ile dolmalısın evvela.

Mücella Pakdemir