EN UZUN MESAFEHislerim kabardı yazmak istedim, Kağıt hüzünlendi, kalemi kırdım. Kara talihimi bozmak istedim, Düşüne, düşüne kapına vardım. Kafama bin türlü soru takarak, Defalarca geçtim cama bakarak, Evin kapısına kadar çıkarak, Gidip konuşmaya kararı verdim. Oturup bekledim kırık kalp ile, Hiç bakmadan geçti, görmedi bile, Çektiğim cefanın hepsi nafile, Böyle olduğunu açıkça gördüm. Verdiğim gülleri kurutup atmış, Camı,çerçeveyi sıkı kapatmış, Anladım ki artık gemiler batmış, Sanki az idi de; çoğaldı derdim. İstasyona gidip, geceye kaldım, En uzun mesafe bileti aldım, Kendimi dipsiz kuyuya saldım, Dönüşü olmayan bir yola girdim. Trene bindim mi, binemedim mi? Menzilde indim mi, inemedim mi? Bu uzun yoldan dönemedim mi? Ne vefanı gördüm, ne sefa sürdüm. Sabri Koca |
Yüreğine emeğine sağlık
_________________________Selamlar