KÂLBİM ŞEDDAD'A KÖLEBir bahar sabahı ; Kimbilir, bu acımasız Dünyada kaçıncı sabahtı. Kelebekler, kozalarından çıkarken. Baharın özlemiyle. Güzel çiçekler vardı. Zümrüd yeşili yollar. Kokuları cezbediyordu. Özlemle beklemişlerdi. Özgür ve mutluydular. Kimse üzmemeliydi. Bilemezlerdi. Birkaç gündü, ömürleri. Yine de mutluydular. Bir bahar sabahı ; Gözlerimi açtığımda, Sol yanımda, derin bir sızı. Sonsuz bir boşluk vardı. Elimle yokladım. Aman Allahım, yoktu. Kalbim yerinde değildi. Yıllardır kendi halinde, Çarpan, Beni yaşatan, Sevgilerimi, hüzünlerimi. Gözyaşlarımı,Benliğimi, Herşeyimi barındıran. Kalbimi almışlardı. Esir etmişlerdi. Koştum ; Yetişemedim, Alamadım geri. Kime sorsam ; Bezirgân’dır götüren, Satacaktır dediler. Nerdedir bu bezirgân..? Dediler ki ; Çok uzaklarda, düşme artık peşine. Bulamazsın, gitmiştir. Sevda kervanlarıyla.......! Yol uzak, Ömür kısa. Vefa göstermeliydim. Almalıydım, kalbimi. Benim herşeyimdi o. Gizli sırlarım onda, Sevgilerim, ümitlerimde. Hepsi birden gitmişti. Acıdılar halime. Söylediler yerini. İREM şehrine gitti. Bulmak mümkün değildi. İrem şehri de neydi ? Neresiydi orası ? Dediler ki ; ŞEDDAD’ın, dünyadaki cenneti. Orda saraylar, köşkler. Hepsi inci, zebercet. Hazineler ülkesi. Kalbin köle olacak. İREM’İN ECE’SİNE.....! Hazineler verecek, Mutlu kılacak o’nu. İstemem, hazineler, Saraylar, köşkler, hanlar. Ben onsuz yaşayamam. ..........................KALBİMİ BULUN BANA........! ..........................Eskişehir-2008 |
Kaleminize, yüreğinize sağlık.
İlhamınız bol olsun...