Taş bu taş;
Durduğu yerde
birşey yapmaz arkadaş!
Ama birde...

Suyun pususu;
Dingindir durduğu yerde,
ama önü setlenen su
taşarsa birde...

Ateş be arkadaş;
İçin-için yanar yavaş,
düşmeye göre içine,
başlarsın düşünmeye...

Kutuplardaki buzullar erirse,
sebebi de atmosferdeki Ozon’lu delikse,
soğuğuyla-sıcağıyla soluduğun hava
mahkumdur yok olmaya...

Yer küren ısınırsa,
"Doğasal Dengen" bozulursa,
ilkin kutuplardaki buzullar erir,
sonra deniz suyu yükselir,
daha sonra amansız yağmurlar yağar,
sel-sunami-su baskını gelir,
kıyı ve adacıklar batar!

Daha-daha daha sonrası mı?
Yok bunun daha da sonrası
arkadaş!
Ateş düşmeye göre içine, mahkumsun düşünmeye,
durduğu yerde hiç-bir-şey yapmazki taş,
önü setlenen su taşarsa birde,
soğuğuyla-sıcağıyla başlarsa yok olmaya hava...
Ne ilkin, ne sonra,
nede daha-daha- sonra,
o an başlar dünyan yokolmaya,
Truva!

(*) Bu "Düşünce Sıçraması" nın açıklaması İDA’NIN ONURUNA (15) Şiirimin içindedir.