süzülürken serin nefesler pencereme
ince ince işleniyor güneşin kolları dağ zirvelerine
yarım yamalak duyduğum bir bülbül isyanda
koşuşturuyor bir evlat kolunda iki sıcak somunla...




balkondan süzülen sarmaşıklar çok üşüyor
el değmemiş her gönül gibi gazel olmuş çiçekler
birden bozuluyor ölümcül sessizlik çığlıklarıyla gönlümün
çöküyor omuzlarım , soluyor ellerimde iğdeler
kopuyor içimdeki başı bozuk geceler
doluyorum, taşıyor yüreğimden durulmayan hayaller
bir toprağın koynunda izlemek istiyorum rüzgarın dansını
çoban yıldızına uçurmak istiyorum şiirimi
ve bir tek o bilsin istiyorum
bilsin adını söylemeye kıyamadığımı
bilsin sessizliğine alışamadığımı ...




üşüşüyor zihnime fırsat kollayan hasret nağmeleri ,
biraz sonra eşlik edecek sızan ılık yağmurlar biliyorum
kalkıp koşsam şu mavi karanlıklara diyorum
kaybolsam benimle kaybolur mu ki kimsesiz yüreğim ?
düşsem karanlık bir kuyuya bulur mu bir garip ?
yok mu şu sancılanan yanımdan ayrılmanın devası ?
yoksa bu sancımı dik tutuyor başımı ?
sustursun biri şu camıma vuran yağmuru ,
ona benziyor sesi , kokusu ...
ıslansam sahi çiçek açar mı gecelerim ?
yada gelir mi rüyalarıma ,hayalini dahi özlediğim ...