Gündüz içinde geceyim
Siyah beyaz kareler
Gelip geçer göz perdem de Gece oniki üç arası Bir uğultu buhranı Yankı yapıp çarpıyor Kulak ile beynimin Tüm duvarlarının her köşesine Gri bulutlar birikmiş sanki Işıksız baktığım o tavana Aklım da gelecek ardın da Hep soru işaretleri Belki yerli belkide yersiz Zamanı gelmeden bilemeyeceğim Ufacık su birikintileri Kocaman denizlere dönüşürken Yer kalmayan bu yürekte Kendime bile anlatmakta zorlandığım Bu sesliğimi sorana Söyle nasıl anlatayım Bazen kalem elde titrer Onu tutan el buz keser Dipsiz bir karanlık Kuyuya düşmüş hissine Kapıldığın an adı Bilsen de gün doğacağını Aklın da atamadıkların İnsanı hep gece de bırakır Yaşanan gündüzün için de |
Coşkulu gönlüne sağlık, kutlarım...
Şiir yeni bir yaşamdır…
...........................................Selam ve saygılarla..