ÖNCE İNSANBir pazaryeriydi açtım tezgâhı Astım ceketimi sundum pazara Gelen baktı, geçen baktı Üzerine giymeye yürek yetmedi Oysa cesaret doğuştan bir yetenekti Bilmiyordu bunu onlar Cahillerin her daim kördür gözleri Ceketi çekiştirip durdular Lime, lime ettiler ceketi Herkes payına düşene razıydı Kendince mutluydular Cahillikleriyle yanıldılar Ceket düğmesiz ve de kolsuz Düğmelerden ne haber ne de iz Bu kumaştan ceket çıkmaz! Yamalı bohçayla adam olunmaz. |
Şiirin; yazılışı mükemmel, geçişler mükemmel, akışı mükemmel...
Şiir yaşam biçimimizdir…