Yanar...Kendine dökülen, çağlayan gibi Dokunsan dağları yırtar çığlıklar Akıtsan gözyaşını ağlasan nemli Mahkum edilir, sessiz korkular Kendin gurbetelde, gönül sılada Bu şehrin iki yüzü varken aynada Oflayıp puflayan, dil paramparça Garip pencerenden uçar duygular Beyaz yazgılar, karaya çevrilmiş Herkeze ayrı, ayrı, hayat biçilmiş Buharı andıran ufuklara gidilmiş Gümrah halesi, çekilen kahır kadar Günler bekleyip, özleyerek, geçer Güvendiğin dalların yaprak döker Biliriz ki, bir şansla geldik bizler Açılmasını beklediğin perde yanar Mustafa Yaman 29 ocak 2019 |
Anlam dolu ve anlatımı mükemmel güzel bir şiiri çok beğendim...
Kalemi ve yüreği kutlarım...
.......................................Selam ve saygılarla.