3
Yorum
14
Beğeni
5,0
Puan
797
Okunma
Kendine dökülen, çağlayan gibi
Dokunsan dağları yırtar çığlıklar
Akıtsan gözyaşını ağlasan nemli
Mahkum edilir, sessiz korkular
Kendin gurbetelde, gönül sılada
Bu şehrin iki yüzü varken aynada
Oflayıp puflayan, dil paramparça
Garip pencerenden uçar duygular
Beyaz yazgılar, karaya çevrilmiş
Herkeze ayrı, ayrı, hayat biçilmiş
Buharı andıran ufuklara gidilmiş
Gümrah halesi, çekilen kahır kadar
Günler bekleyip, özleyerek, geçer
Güvendiğin dalların yaprak döker
Biliriz ki, bir şansla geldik bizler
Açılmasını beklediğin perde yanar
Mustafa Yaman
29 ocak 2019
5.0
100% (11)
Cevap Yaz
