KABUS
Alıştım gecenin karanlığına;
Günün aydınlığı hiç yok gözlerimde, Uykularım asılı kaldı gecelere. Ne baharı bekliyorum ne de yazı, Gönlümde hiç geçmeyen bir kış var. Kabuslar içinde geçiyor gecelerim, Veda ettim tüm sevdiklerime... Veda ettim mavi sabahlara... Sardı yüreğimi vatan hasreti! Yalnızlıkla birleşen acılar, Sonra, dilimden düşmeyen o şarkı: (Bilsen uzaklarda kimler ağlıyor) Şimdi yabancıyım bu kentte... İçim acılarla dolu. Donuk yüzler bakar gözlerime; Bulamam onlarda, İnsanlarımın sıcak gülüşünü... Anlatamam acılarımı onlara, Çaresizliğimi anlatamam ! Gözümde yaş , içimde dinmeyen hasret... Ellerim bağlı, ayaklarımda zincir... Gelemem gurbet çok uzak! Ağlarım ağlarım bitmeyen, Gözyaşlarımla... Gelemem gurbet çok uzak. Frankfurt.Yaşanmayan beş yıl... |