Dünyayı tilki sardı, kuyruktan geçilmiyor
İnsanlık musallada, vicdan denen yok artık
Karanlığın hükmünden,suretler seçilmiyor
Aydınlığın mucidi, kandilini yak artık

Taklidi maymunlardan aslolan utanıyor
Denize düşen yalan, yılana sarılıyor
Cehaletin yüz akı,ak diye atanıyor
Neredesin adalet, neredeysen çık artık

Dilsizlerin çektiği imansızın elinden
Yüzler yerden kalkmıyor dalâletin zülünden
Derya, alev alınca inleyenin külünden
Hiddetten, yerküreye, bakamıyor gök, artık

Hilkatin didarını, nema bine katladı
Güçsüzün merasında, kırma katır otladı
Vuran, gitti, gelirken, yeniler tokatladı
İlahi, böylesinin gırtlağına çök artık

Şinel’im, isyanlarda dayanmıyor yüregi
Kavrulan ciğerini,soğutmuyor kırağı
Al elinden zalimin,yelkenliyi, küreği
Zakkumun şurubunu boğazından dök artık

DÖNDÜ DEMİR ŞİNEL ŞİİRLERİ YÜREĞİN SESİ’NDEN