Düşmeden dostunu anlayamazsın
Gamlar sırasına karışmayınca
Düşmanın merdini dinleyemezsin
Erlik meydanında vuruşmayınca

İyinin kaderi, kötüye düşer
Menendi değilse lâl olur beşer
Avamlar nefsinin nârında pişer
Mürşidi kâmile erişmeyince

İte dalanmadan çalıyı dolan
Testiyi doldurur kaynağı bulan
Ettiğin çekmeden olmuş mu ölen?
Çaptan düşüp, alnı kırışmayınca

Karıncanın azmi alt eder devi
Aç midede tahtı terk eder sevi
Akraba bağları olur mu kavi?
Arada sırada görüşmeyince

"Kaçanın anası ağlamaz", derler
"Gizli yara kabuk bağlamaz" derler
"Kış olmazsa dere çağlamaz" derler
Kar suyu toprakla barışmayınca

Kanaat edenler, biri bin sayar
Muhannetin gözü toprakla doyar
Dünyalık var için bozulur ayar
Miras adilane ayrışmayınca

Sana söz getiren, götürür senden
Can rücu etmeden, huy çıkmaz tenden
Şinel ne götürür başka kefenden
İnfak kulvarında yarışmayınca

DÖNDÜ DEMİR ŞİNEL ŞİİRLERİ ÝÜREĞİN SESİ’NDEN