Sen Gideli Soldu Viran GülistanYine bugün doldum yıktım bendimi Kirpikler suyunu tutmuyor ana Nasıl anlatayım sana kendimi Mizan, feryadımı tartmıyor ana Arz, şifa dileyip salıyor Arş’a Sema, inmen için yüklenir marşa Ahvalim dokundu yosunsuz taşa Kızdırsam kaşını çatmıyor ana Poyraz’ın sırtında bastıkça gaza Benliği öldürdüm karıştım toza Kervancıbaşıyım yükümse eza Niye benim çilem bitmiyor ana Ömür tezgahında sermayem derdim Satsam para etmez harabe yurdum Kanguruya bile imrendi sırtım Yastık taş diyerek yatmıyor ana Yüzüme baksa da oğulum kızım Ruhum paramparça yapayalnızım Kimin kumaşıysa epik(ı)rizim Şifa pikesini örtmüyor ana Değil mi ki handa konuktur insan Şinel’in kamburu olmaz bedesten Sen gideli soldu viran gülistan Orda baykuş bile ötmüyor ana DÖNDÜ DEMİR ŞİNEL ŞİİRLERİ YÜREĞİN SESİ’NDEN Bedesten: içinde değerli kumaş ve mücevherat bulunan kapalı çarşı Gülistan: gül bahçesi Epikriz:hastanın hastalığı ile ilgili ( tanı, evre, teşhis, tedavi v.b gibi)her türlü bilgiyi içeren rapor Mizan: Terazi Arz: yeryüzü Arş; Gökyüzü |
Dokundu yüreğime ...
İnsanın acz, ile fakrını haykıran ve faniliğini idrak ettiren ders niteliğinde bir eser.
Candan tebrikler dedim usta kalem.