buluntuŞiirin hikayesini görmek için tıklayın yitik yiğitlere
güntülü buluntusu
Bir karahindiba pamukçuğuydu sancı avurtlarında yerleşmiş ayaz artçılı gümüş sade bir rengi olarak kalsaydı parantezi içinde yaşamın ah benim elleri evvelden kınalım mısralar içelim billur pınarlarından gurbetin blagaj’da önce s/ağırlıklarımızdan yunalım Güntülü buluntusu gibiydi aydınlığa düşkünlüğün Dünyanın migreni tutmuştu ve parasitemol kar etmiyordu Bazen itiyat lüks kaçar izdihamsız sokaklara Asfaltsız sokaklara.. Ah benim elleri evvelden kınalım artık uzaklardasın,kimlerden sakınalım Unutuldu bakışlarındaki hüzün Karanlık,nefessiz bırakan muson nemiydi Atlıkarıncalar küskün çocukluğuna / çocuklarına/çoklarına Bilmem ki gitmekle iyi mi ettin Bilmem ki kalanlar neden ağlamaz Ah benim elleri evvelden kınalım Misafir ol düşlerime , seninle toprağa dokunalım Farzımuhal |