SEN DE YANSAMSen giderken, bu can bende yok idi. Sevdan yüce, sevgilerin hak idi. Bakışların, sinelerde ok idi. Yüreğimde, yağ kalmadı eridi. Gurbetten geliyor, bir kara yaylı. İçinde oturur, bir selvi boylu. Murat ettim, eğilip de bakmaya. Kastı varmış, sevdasında yakmaya. Selamını aldım, uçan turnadan. Hatırımı, kırıp geçtin sormadan. Yak git beni, ateşlere salmadan. Sende yansam, küllerimde gül açar. Kara sevda dedikleri, bu’mola. Hep özlenen, gönlümdeki yâr’mola. Burcu burcu, kokan tenin gül’mola. Beni yakıp, muradını aldın mı. Burcu musun, reyhân mısın gül müsün. Hep gözlerim, çağlar oldu sel misin. Sana gelsem, sevdalara yol musun. Kölen oldum, bezirgân’a sat beni. Bir garip kul idim, kendi halimde. Bendeni ser ettin, aşkın çölünde. Sebebim ol, yok et beni kor’unda. Korlarında yanmak bile, ne güzel. Deli devre, sözlerime üzülme. Can özümsün, kıyarmıyım yüzüne. Kurbanım ben, sinendeki özüne. Sırrı’na râm oldu, sevdalı gönlüm. Gönlüm hüsranlarda, hep seni özler. Meftûn eder,yüreğimi o sözler. Hiç bitmez mi, sinelerdeki közler. Beni deli eder, sendeki gözler. ...............O KARA GÖZLER. ................Eskişehir-2008 |
Can özümsün, kıyarmıyım yüzüne.
Kurbanım ben, sinendeki özüne.
Sırrı’na râm oldu, sevdalı gönlüm
tebrikler çok güzel bir şiir yazmışsın :) bu dörtlük çok etkiledi beni çünkü hayırsızda olsa insan sevdiğine kıyamıyor o kara gözler olsun ki bu güzel şiirleri yazasınn...:)