Yarınlara
Bu cevher içimizde hâlâ...
Kimi yansıtıyor tüm benliği ile; çağlayanlar gibi akın akın sokaklarda, Kimi bir mum gibi; dibini bile aydınlatamaz bilinmez karanlıklarda, Bu karanlıktan kurtaracak el nerede hâlâ? O el ki tutup kaldıracak gökyüzüne cılız mumları Yeryüzü kararıyor diye korkutacak insanları Oysa o el tepetakla ettiğinde mumları Güneş gibi aydınlatacak tüm insanları Evet belki mum eriyip bitecek hızla Evet belki el yanacak o ataşla Evet belki bedel ödeyecek canıyla Evet belki ama umut yarınlarda Zincir yine kopardı kayışları Okumasan da olur bu haykırışları Sen sevmiyorsan karlı kışları Boşuna çıkma bu yokuşları Bakma bana dostum aklın mı karıştı biraz Yazdıklarımla yetin sende sabret biraz Aklımdakileri sorma bendekiler hep bilinmez Mürekkep kağıda akınca tekrar silinmez! |