ŞAFAĞA KOYDUĞUMUZ MERDİVEN
gecenin
kuşe kağıdından sayfalarını çevirince eşya da dilini uzatır insana damarlarımızda at toynakları dolanır ve inanırım birgün yakacak çağlayanlardan akan amele terleri patronların genzini o zaman yakacağız tüm meşaleleri ben ismime tutkallar basacağım patlayacak para kasaları paralar üst üste konmayacak artık koyacağız tekrar biberonalara büzük ana memelerinden parlak küvetlere sağılan sütü sonra dişleri gözükene kadar gülecek belki bize toprak. |