Beni Pişirdim
Öyle tutuldum ki, öyle yandım ki
Sen olduğum sende beni pişirdim Aşkın ateşinden öyle bandım ki İçimdeki bende beni pişirdim. Her yana örülmüş kalınca duvar. Zemheri yol kesmiş, gelmiyor bahar. Bir metruk şehirde ikametim yar, Viran olmuş handa beni pişirdim. Sen bende resimsin, sinemse tuval Zaman dondu kaldı, kavuşmak hayal Olmuşum hasretten kara yanık hal Yılda, ayda günde beni pişirdim. Yalpalanır gemim, kırık dümeni Sağır sultanım var, duymaz figanı. Hasret gayyasında yanar Tufani Evvelde ve sonda beni pişirdim. Kamil Durmuş |
Şiirin anlamı, anlatımı ve düzenlemesi güzel sonlandırılmış…
Şiir iyiliğin anasıdır…
............................................... Saygı ve selamlar..