kör abdurrahman
pintisinden silkinerek kalkan cülükler gibi
mayhoş bir pırıltı gözlerinde
baş kabağa ayak çıplağa çalanda
dört elli arabasını aldı abdurrahman
gidişatından belli
mezata köyün içine aşağıki mahalle yukarıki...
çerçi abdurrahman...
al ver kırkdokuz elli...
bıyıklarında salya sümük dünden kelli
titrek elleri arsız zekasında
arabanın arka tekerleğinde duran taş
yaslanmış cigarasın içmekte
dumanına bürümüş bürüklü sargılı entareli
aşnalı fişnalı gelinler kızlar avratlar...
azgın katırı kovar gibi
satış yapmakta abdurrahman
hafif ürpertisine gölge yapmış tebessümde...
öteden mahallenin uyuzu yaklaşmakta
olmaya hatrı bir güle
perteeeeevvvvvvvvvvvvv diye hırıldadı hergele
kod adıymış abdurrahmanın
bilmiyorduk
çok sonra öğrendik ki
abdurrahman efendi döndürmüş onu kevgire...
her gün geçmiş böyle
aynı yerlerin umarsız sırçasında...
artuni...