Dinle çocuğum!
Karlı dağların, sulak toprakların çocuğuyum ben
Kar yağarken, doğmuşum.
Hastane görmemişim, ebe görmemişim.
Kara düşmüş göbeğim.
Karlara belenmişim, ilk karın içinde ağlamışım.
Sen, çok şanslısın.
Yaşadığın zamanın, kıymetini bil çocuğum.

&&

Dinle çocuğum!
Teras, teras toprakların çocuğuyum ben.
Yeşildir memleketim.
Kendilerini soylu gören insanlar vardır, benim memleketimde
Hor görürler ağa bey sanırlar, onlar kendilerini
Kula kul ederler, ezerler insanı.
Soya, sopa bakarlar, seninle benimle konuşurken.
İster doktor ister mühendis ol, seni bizim memlekette.
Önemsemezler insanı.
Sen şanslısın, onlar gibi olma çocuğum.

&&

Dinle çocuğum!
Kıymetini bil yaşadığın zamanın.
Hor görme kimseyi, okusan büyük insan’ da olsan
Hor görme!
Kendini’ de ezdirme, başkasını’ da ezme büyük insan olursan.
İyi bir kulu ol, Yüce Allah’ın
Sen bu sözümü Unutma çocuğum.

&&

Dinle çocuğum.
Davul dengi dengine çalar bizim memlekette
Sevmek suçtur
Aşk nedir bilmezler bizim oralarda
Vermezler sevdiğini insana
Zengin ya da soylu olmadıktan sonra
Sen yaşadığın yerin kıymetini bil çocuğum.

&&

Dinle çocuğum!
Biliyor’ musun, benim isyanım var insanlığa
Soysuz doğmadım.
Haram sütle, beslendim ben.
Aynı kendini soylu sayanlar gibi ağalar beyler çocuğu bibi büyüdüm ben.
Çocuk oldum.
Aynı okullarda, okudum onlarla.
Bu ayrılık nedendir, öğrenemedim memleketimde
Fakirlik’ mi suçum!
Neden ezilirim neden eksik görüldüm onlar tarafından
Suç benim mi kaderim durum ortadayken

Bilemedim.
İşte bu yüzden isyanım var kadere çocuğum.

&&

06 Şubat 19
Ahmet Yüksel Şanlı er