Oyuncak oldum,kaderimin elinde,
Toprak toz oldum,savrulurum önünde,
Ne zevki aldım, ne tat aldım hayattan,
Geçiyor günler, tuzsuz yaşam içinde.

Herkes diyor ki,doğmak mı şu suçun,
Zincir ayakta, gardiyan’ mıdır koçun,
Zincir elinde, girdin demir hücreye,
Yatarsın orda, söyle sen kimi vurdun.

Hükmüm verildi,ömrüm boyu mahkum,
Tanrı’m af etmez,dileyip de sordum,
Meğer kadermiş,dönüşü yokmuş bunun,
Demir hücrede,yattıkça solup durdum.

Ey yüce Tanrı’m,nedir benim bu suçum,
Zincire vurdun, gadiyan oldu koçum,
Ne ters kaderdir, bana layık gördüğün,
İsterim bitmez, bir kaderde mahkumum.

Ah kaderim ah, yaktın beni kül ettin,
Kurtulurum diye, uğraştıkça terlettin,
Bıktım hayattan, şu gencecik yaşımda,
Kul köle ettin,kadere mahkum ettin.

A.Yüksel Şanlıer
09 Ağustos 2008-08-08