Kendi başıma buyruk yaşamaya alıştım,
Sokaklar bana kalır çekilince el, ayak.
Derli toplu olmaya niyetlenip çalıştım,
Enayiden saydılar, aklımla oynayarak,


Ben kurala uydukça, yeni kurallar geldi,
Kuralsız yaşayanlar bütün yasağı deldi,
Acemi mi gördüler, benim başım mı keldi?
Ben de çıktım sokağa yerimden fırlayarak.

İşte o günden beri kuralsız yaşıyorum!
Kendi ayaklarımla kendimi taşıyorum,
Aşılmaz engelleri kolayca aşıyorum,
Etrafından dolanıp, herkesi sollayarak.


Tahammül edemem ki önümdeki sıradan,
Yağdan kıl çeker gibi sıyrılırım aradan,
Bir yolunu buluruz, sen haber ver paradan,
Fırlar geçerim öne, araya kaynayarak!


Kurallara uydukça, sırta binen çoğalır,
Herkes sıyrılıp çıkar, yalnız o ceza alır,
Eziyeti o çeker, serde pişmanlık kalır,
Sessiz sedasız ağlar yüzüne bakmayarak.


Kuralsıza mükafat, kurallıya ceza var,
Hukuka uyanlara niçin böyle eza var?
Toplumda cinnet hali, her tarafta niza var,
Çözülür mü problem gizleyip, saklayarak?


Kurallara uyarsan fazla hırpalanırsın,
Kaçanlar kurtulur da; cezayı sen alırsın,
Ödemezsen borcunu aftan faydalanırsın,
Adalet sağlanır mı dürüstü haklayarak!


Sen bakma bu sözüme, yinede kurala uy,
Nefsine de yenilme, bencillik çok kötü huy,
İncitme hiç kimseyi, vicdanın sesini duy,
Büyükleri sayarak, güçsüzü kollayarak,



Sabri Koca