Açmıyor Artık
bir kırlangıç hikayesi bizim ki
dilsiz düşlerde büyümek ağrısı ile başladı eylülde gözlerin sancısı sukut ettim aşk mahkumu gibi siyah gözlerin çoktan bana küstü aşka mahkum sıra sende çocuk göğe bakma durağımda in burada aşk-ı efza yaşanan kül rengi masallarda aşk ile bulut cümle yorgunu kelimelerle denizlerim de çiçek açtı sana aşk kanamalı prens olamadım beyaz gül ellerinde ölümün sessiz çığlığında düşlerimin ateşli prematüre Kiraz’ı olmalıydın bekletmeyelim ayrılığı yaşam zamanı İstanbul da ölüm geçiyordu yine terk edildim derken "söz" "İstanbul da bir daha olmayacağım" diyordu sessiz harflerin ağıdı geceye düşerken aşkın büyüsü çoktan infaz ediliyordu yoruldum artık ya susun yada al git çocukluğumu gözlerimden bil ki yüreğimde bir tek seni sevdim al git onuda senin için yazdığım şiirlerim artık üşümesin umutla öpülürken sevdamız gözlerinden kırlangıç ölümüne benzer bizim aşkımız söyle celladına infaz etsin bizi aşk ölmek ise ölelim sonbahar kızı ile şubat ayında yeter ki bilinmesin yokluğun sen etkisi biliyorsun kalbim çoktan eşkıya sevdana ucu yanık türkülerde anlatır sevdamızı kırlangıç hüznünde kelimeler üşüyor artık aşklar kan kırmızısı sevdalar yanmıyor artık mektuplar çiçek açmıyor artık nameler küsmüş hüzün vermiyor artık gözlerde yaş akmıyor artık ne kadar çok sevdik desek nafile sevgi çiçekleri açmıyor artık açmıyor artık açmıyor artık belki de bilinmez bir baharda sevdamız kaldı biliyorum biliyorum umutlarda gölgemiz kaldı işte böyle bir sevdanın adı ve tadı kaldı. Hassa/22/01/2019 (Bu şiir GAMZELİMM kardeşimizin, şiir başlıklarından faydalanılarak yazılmıştır. Kendilerine sonsuz teşekkürlerimi sunuyorum.) |
Duyarlı o güzel yüreğine ve ellerine sağlık,Dua ve selamlarımla.