Sırtımda küfe ağır dizlerim dayanmıyor
Dağ tepe yokuş aştım düze yorgunum baba
Menzilin yolu kara pembeye boyanmıyor
Vuslat için baktığım göze vurgunum baba.


Aslı yok düştüğümde uzanan dal kol olur
Dinlediğim nasihat arzdan arşa yol olur
Elde kıymet biçilmez bende altın pul olur
Dost görünen yüzlere öze dargınım baba.


Hangi diyara gitsem kalamadım bir hafta
Hep itilip kakıldım durdurmadılar safta
Yaşarken yaşamadım oldum kabirsiz mefta
Ardı sıra gittiğim ize sürgünüm baba.


Artık iklim sonbahar zaman hazan zamanı
Dışarı kar fırtına kış vermiyor amanı
Boşuna faydası yok saklasam da samanı
Baharı yaşatmayan yaza kırgınım baba.


Dal diye uzandığım çıyan oldu sarıldı
Ruhuma bedenime çamur olup karıldı
Firari’yim diyorum gönlüm can’a darıldı
Huzurda çoğu geçtim aza sargınım baba.

Hüseyin ZARAR (Firari )