Merhaba dost. İnsanın gönlünde nasıl da çoğalıyor şiiriniz. Benim Allah’a emanet ellerinizden öper iki oğlum var. İki çocuğum da şehir şebekesindeki sudan enfeksiyon kapmışlardı bir defasında ve ishalden hastanede yatmışlardı, başlarında annesi vardı. Ben evime adım dahi atamamıştım, taburcu olana kadar her akşam köydeki evimize gitmiştim...
Bir defasında da görevim gereği bir hafta ayrı kaldım çocuklarımdan. Hep gözümde tüttüler, rüyalarıma girdiler…
Biraz önce de büyük oğlumu dershane etkinliği çerçevesinde Akdeniz Üniversitesine inceleme gezisine uğurladım ve bu şiiriniz duygularımın tercümanı oldu doğrusu. O an ki duygularımı yeniden yaşattı son dörtlüğünüz. Günlük yaşantımızda da Onlara özlem hiç bitmiyor ki zaten zira sabah çıkıyoruz evden, akşam görüyoruz yüzlerini…
Baba olmanın ne demek olduğunu, sevgi ile büyüyen bir çocuğu işaret ediyor şiiriniz. Allah acılarını yaşatmasın, bahtını açık etsin İnşallah…
Şiirinizi bütün samimiyetimle kutluyor, gönül dolusu selam ve sevgilerimi sunuyorum…