Hayata Yenilen DüşlerKarabulutlar çöktükçe şehrin üstüne Musallat oluyor karabasanlarda Gündüz düşlerime Bir trenin en ışıksız vagonuna Doldursam hepsini/boğulsalar çığlıklarımın içinde Sessizce Ben nefes alsam /soluklansam __Senle umudu solurken /sensizlik katran oldu nefesimde/ yapışıyor ciğerlerime__ Dikenli tellere bürünmüş bedenim kanatırken herkesi Bir yokluğunu kanatıp akıtamadı içimdeki zehri Kırılmış tüm aynalardan yerde kalan iki yüz Seninki parçalanmış/Benimki sürgün Sandık altı birikmiş renklerim solgun Her dönüşte açtığın yara bir rengin güzelliğini de alıp gitti Onanmaz yaralarım bir hayalden uzanan elleri beklerken Hayat ikimizde yendi sevgili şev |