Kuyu
Yusuf’un kuyusuna düştüm anne,
Adım Yusuf değil ;ama düştüğü gibi düştüm, Mısır’a hiç gitmedim, çölü karıncalardan bilirim, Ama kuyusuna düştüm en çok kendimin. Bileyledim acımın ucunu anne, Beni kuyuya atanı alnından öpüp; Beni kuyudan çıkaranı bıçakladım, Gözlerim yine açılmadı Züleyha gibi. Yetişemedim içimdeki hicrete, Katıldığım cenazeler kadar bilirim ölümü, Ve düştüğüm dizlerimden bilirim toprağı, Yaşam ki damarımda kan, kanadı kanayacak. |