Gecenin kadehinde
Gitmek istiyorum bilmem nereye
Nedense bulunmaz kayıplara Kendime öğle ağırım ki Bu aralar Sanki bedenim ruhsuz Ruhumda kaf dağında gibi Alemde yükselen kahkaha Gelir kulağıma uzaktan Ben de ise hüsranlarım Kalkıyor şaha Yine göç ediyorum Bilinmez baharlara Hüzün gecenin kadehinde Bir şarap ama içi boş Çünkü ben onu ağır Düşünceler içindeyken Sonuna kadar yudumlaşım çoktan Kendime geldiğimde Vardım farkına Göğüs kafesinde alıp Verdiğim nefes O bile daralıyor Benimle gecenin Bitmeyen kasvetinde Boş ver geçer Desede geçmiyor Çünkü insanın geçmişi Kağıt değil Ondan silgiside yoktur Gece avcı ben av Gelir durur ardımda O damardan sızar Bedenin her yanına Adın davetsiz misafir Git desemde gitmesin Ey arsız hüzün |