ÜŞÜYECEKSİN
ÜŞÜYECEKSİN
bir sus birikiği ki dilimde benim dişlerim parmaklık aralansa ah bir aralansa dudağım titreyerek düşecek sensizliğe seviyorum tümceleri çınlarken dört duvar biliyorum içime doğmuşçasına yalnızlığım ürperecek ay karanlığa çekildiği gecede yıldızlar şahitlik ederken yokluğuna bilinmedik bir coğrafyada belki de bir çocuğun dilinde ağıtlar yakılacak ve sabah namazı sonrası bir sela sesi hissetmiş olsam da uzaklardan kulaklarım çınlayacak yetişmek için cenaze namazına eminim ki günahlarımı atlıkarıncalar taşıyacak okuduğumda iki elham bir kulhu tenin titreyecek yokluğuma mezarda bile üşüyeceksin Efkan ÖTGÜN |