yağmurlu bir kış
göğünün altında ben
seni sevmeye devam ediyordum
hala


ben seni hep sevdim ,
ilk geldiğin gün hatta güldüğün zaman
değişik bir huyun vardı


titredi içimdeki al yuvarlar
sevginin başka bir türü vardı sende
içli ve berrak ,

sus dedim kendime sus
içimdeki ruh bana kızdı
yalnızlığım küfür etti bana

o senin yangının dedi
bir gece dönüş vaktinde
yağan yağmura inat ıslanmadan boyuna

kızmadan ve dürüstçe özledim seni
her bir santimden öptüm delice
bir yangındı bu

ağladığım göz yaşlarım ellerime düşerken
bir kaç yıl önce


sana idi hep gitmeler
hep sen vardın aklımın tavanındaki yüzümün iyimser hallerinde
hep sen sen sen

olmadı kaçtım kaçtım sana döndüm
bağırdım acılarıma uzaklığındaki yarımlığıma sana idi
tüm ilklerim sonlarım ,

gidemedim sildim dedim olmaz dedim
yeni geldim
ala gözlerindeki beni tutan tutkunu acılarına

ben seni güzel sevdim
öğle güzel sevdim,ki herkese söyledim
etrafım güldü sağım mutlu oldu

ama sol yanım hep durdu sana
gecen zaman bende hiç kaybolmadı
uzaklığındaki neşen hiç bölünmedi

ne şiir nede yazı
nede kalem bir santim oynamadı
özlemek seni seni sadece seni

durdu zaman saniyeler üstüme yıkıldı
bir kez dedim sadece bir kez dolu dolu
ve içi boş olamayan nakaratlar da


hep dedim ki içim den
seni izlemek gökyüzündeki gök kuşağına bakmak kadar telaşlı.
ve kuşların yağmurla dans etmesi kadar , imkansızdı




aşkın bana
dokunduğu zamanlarda
sevgili...