SABIR KOMŞUSU
Gam-ı derdi ile yanar iken,vücûdu mumun.
Hüda ahını yerde koymaz,hiçbir mazlumun. Sükutun sebatında, her derde devâ gelir. Rütbe-i sabrımca elbet, derd ü belâ gelir. Dünyâda ki dertlerim,sabrıma bir ricadır. Ukbâda gam verme ki,anım havf u recâdır. Cezası yerde kalmazdı,hiçbir mazlum ahın. Mevlam sahibi idi , ümitli her sabahın. Bir selam aldı gönül dağım, bad-ı sabadan. Mest oldu ruhum,vuslatıyla an-ı sefadan. Aydınlandı selamından, bütün arz-ı sema. Sabredene komşu idi,Muhammed Mustafa. |
Şiire verdiğiniz emeğinize sayğı duyuyorum ve çok beğeniyorum...
Şiir ruhun gıdası…
.................................................... Saygı ve selamlar..