Kaf üzre
Bağdaş kurup oturdu kar kervankıran ad koyunca güne
Gececil kuşların ışıktan korkan çığlıkları tüneklerinde bad-Saba; iklimin esrik sultanı seferden döndü Nedir tanrım bu sonsuz beyazlık ruhumda? Bu ışımalar? Zoraki kışın uzun uykusu Zemherir zamanlarında göğe ağdı topraklar Ve toprağın duyulmamış rivayetleri Araftan çıkan kararla başlasın acı Bütünlük ve parçalanmışlık İltica edilen sürgün; mahzun piyano prelüdleri kapısından girercesine Ezgilenerek dinleyelim renksizliği Yolları, sahipsiz bir köpek uluması gibi keser gerçek Melekler anlatır Ötelerden gelenleri Gelenlere Freudyen piçliğimle sarılıyorum o büyük anneye Adımı etik fısıldıyorum Sonsuz hüvviyetlerle tanışıyoruz Bilincin nehri katılaştığından beridir Uzaklarda kaf üzreyim |