KAYBETME ONU DAŞiirin hikayesini görmek için tıklayın youtu.be/A-3d5mcm6DE
***kaybetme sevgini umudunu ve dostunu. unutma ait olduğun yeri***
.....bir yalnızlıkta tanıdım onu gözlerinde yaş bir çaresiz ağlıyordu .....benim acılarım san ki bana yetmiyordu .....güllerin içinde bir gül solmuş ta kaderinden yaralı umut bekliyordu .....gönlüme bir ateş düştü oda umutlarımı aldı götürdü .....renkli bir gök kuşağı gibi ayın halesinde güldü gözlerim bir militan gibi baktı içime sessizliğim .....umutla açan kanatlarım beni kendi göklerimde uçururken çiçeklerimin solgun duruşları beni kahreder .....bir deniz kıyısında gözlerimizin bakışı dalgalarla taşarken .....seni gördüm geçen günlerin bana ait sandığım duraklarında .....bir şarkı söylemiştik el ele .....mutluyduk .....huzurluyduk ***sen ve ben*** .....umut yanımızda sağımızda solumuzda bir barış güvercini kadar beyaz bir zeytin ağacı kadar kadim .....ve .....hayat devam ediyor .....sokağımızda .....kaybetme ***onu da*** Hatay/07/01/2019 |
Arada bir yadetmek, tamam...
Ama bugünü..
Var olanı, yaşayanı...
Hele hele mekanı, bizimle olanları kaybetmeden!
Başka bir deyişle.. "Dimyat'a pirince gitmeden..."
Şiir işte.. Doğru diyor.
Ben de kutluyorum Kardeşimi...