MABET VE MUHABBETAltı minareli yetim bir mabet, Cemaatsiz kalmış, ağlar mihrabı. Kalplerden çıkınca aşkı muhabbet, Okuyan kalmamış kerim kitabı. Okunan ezanlar ölüye değil, Hacıya, hocaya, veliye değil, Yaşlıya, meczuba, deliye değil, Bütün müminlere onun hitabı. İmam kendi okur kendisi dinler, Yüreğim kan ağlar, mahzunca inler, Gözlerim arıyor nerde müminler? Kıyamet mi koptu, görmem itabı. Bu kitap inmedi dağ ile taşa, Hayat nizamını öğren ve yaşa, Hayır işlerine git koşa, koşa, Mazeret eyleme dizde bitabı. Hak’ka muhabbeti kalbinde taşı, Muhabbetin yoksa dökme gözyaşı, Hissiyatı terk et, bırak telaşı, Taşa vurup gezme boşa nitabı. Sabri Koca *itab: öldürme, helak etme. *bitap: yorgunluk *nıtab: baş |
Camiler süsledik altın yaldızla
Hakk’ın kapısını bulduramadık
Açılışı yaptık sofi, hafızla
İçini Müminle dolduramadık
Olmadık hakkıyla namaz ahlaklı
Oysaki secdede ne sırlar saklı
Dünyalık işteydi kıyamda aklı
Huşuyla namazı kıldıramadık.
Hayırsever kullar sebil yaptırdı
Hırsız şadırvandan musluk götürdü
Salihler nefsine mızrak batırdı
Kırk canlıymış meğer öldüremedik
Minberden kulağa girse de sözler
Mescitten çıkmadan silindi izler
İstisnası çok az kimseye bizler
Sahabeden örnek aldıramadık
Namaz inananın Hakk'a miracı
Edeple hayâdan karmalı harcı
Harmanı savuran kaldırdı çeçi
Öksüzün yüzünü güldüremedik
Ne öfkeden geçtik, ne de kibirden
İbret de almadık derin kabirden
Oku emri geldi Ulu Amirden
Heybeyi deryaya daldıramadık
Söz değil icraat işin esası
Tövbeyle silinir kalplerin pası
Şinel'im diyor ki; sözün kısası
Gönül kapısını çaldıramadık
DÖNDÜ DEMİR SİNEL ŞİİRLERİ ÝÜREĞİN SESİ'NDEN
Affınıza sığınarak yorum olarak bu şiirimi uygun gördüm zira yazılacak ne varsa yazmışsınız tebrikler üstat.