her millet kendini akıllı sanar
her insan gibi
en iyidir
en yücedir
en güzeldir
en büyüktür
bileği bükülmez
geçmişi ile
inandıklarıyla
varlıklarıyla
sanki
tek doğru o imiş onlarmış gibi
diğerleri arkadan gelir
belki de çok arkadan
bir nevi
tanrının lütfu misali
kendini nimetten sayarak
bilmez mi ki
farkı farksızlık olduğundan,
neylersin
belki kompleksliliğinin gereği
ihtiyacı vardır
o
deliği kapatmak için
içindeki
sürünmelerinin,
kendini süslemek
olduğundan fazlasıyla
kandığını rahatlamaktır
mutlu olmak
huzura kavuşmak
kendini kandırarak
neylersin
o
da
herkes gibi bir insan
eksiğiyle fazlasıyla
varlığıyla yokluğuyla
olduğuyla sanmasıyla
aslında
geldiğimiz yer aynı
gideceğimiz yer de aynı
işine gelmez bunu bilmek
gitsede sekerek
bir gün temelli düşüceğini bile bile,
neylersin
ne söylendiyse
çiğnemeden yutmuş
ömür boyu
midesine oturmuş
hala farkında değil
aslında
hem zavallı hem sefil...

* Berlin, 03.01.2019 *

Talat Özgen