YALNIZLIĞA SERANAD

ıssız bir gece
yalnızlığa serenad
düşümde sen ve ben
semada kutup yıldızı ve dolunay

denizde yakamozlar oynaşır
ufuk çizgisiyle öpüşen dalgalar hırçın
döverken kayalıkları deniz
sen hıçkırık hıçkırığa akıtıyorsun gözünden iyotları
bende bir telaş ve zaman taşıyor soluma ince bir sızı

martılar uyanmış olmalı
sortilerle çalıyor dudağımdan serseri tebessümü
kanatlarında ayrılık yankısı

soruyorum ay’a
yıldızlara
deniz ve dalgalara
ben kimim
neredeyim
burası neresi

cevap veriyor martılar
vuslata uzak aşinalığın yakın sesi

öyleyse ben kime
neye
neden esirim
ayağıma takılı prangalar neyin nesi
içimde dinmeyen ağıtlar kime
anlayamadığım bir gariplik var
etrafıma yayılmış kesif bir yalnızlık kokusu
özensiz
öznesiz hiçliklerle kavrıyorum geceyi

bir seranad başlıyor ki yalnızlığa
umursamadan yokluğunu
dans edip eğleniyorum hayalinle

Efkan ÖTGÜN