Son ihtilalim
Gri bir geceydi…
Yıldızlar yoktu, ay yoktu… Bir tek suskunluğu ile… Sonsuz vardı bütün haşmetiyle… Korktum/ Korkum gecenin karanlığından değil, Korkum kendi içimde kayboluşumdu… Özlüyorum/ Özlemim, bir çığlık kalbimde özlemin arttıkça, Özlem bile şaşkın benim bakışlarıma…/ Susuyorum/ Suskunluğum, isyanım artıyor konuştukça, Susuyorum, dilim tutuldu sesinin yokluğunda… Yaptıklarım…/ Anlamsız, hayat tatsız gelirken bu bedene, Tek ilacı sensin elimdeki son fotoğraf karenle… Yokluğun/ İsyan ettirdi benliğimi, Baş kaldırmış delicesine... Yüreğim sevgine, gözlerim özlemine Ellerim dokunamadığım tenine… Beynim…/ Çaresiz, bu durumu komuta etmekte, Baş kaldırmış bedenim sen yoksun diye../ …Ve Dün gece son ihtilalimi yaptım yüreğimde, Sana dair ne varsa içimde, Mahkûm edip, hapsettim hücrelerimde../ Sezai Binici/umut_adam/Erzurum/ 25/05/2008/ |
Dün gece son ihtilalimi yaptım yüreğimde,
Sana dair ne varsa içimde,
Mahkûm edip, hapsettim hücrelerimde../
İçinizden dizelere dökülen birer incilerdi mısralrınızdaki ahenkler. Güzel yüreğinizi selamlar bu harika kelmi kutlarım şiir yürekli dost. Bilal Esen.