Dün, bugün
Yürüyordum koşar adımlarla
Taşlar, çakıllar, dikenlerle dolu yollarda Alaca karanlık Henüz akşam olmamış Gözümde canlanıyor çocukluğumun, gençliğimin Acısı, tadı, tuzu Ben miydim? Öfkelenip sesini çıkarmayan Ben miydim? Çoğu zaman suçsuz yere suçlanan Ben miydim? O çocuk ruhlu olan Çocuk ruhlumuu Ben zaten çocuktum Kendimi anlatamadığım Derdimi dinletemediğim Çok zaman görünmeyen Beni ben olduğum için Bir can, insan olduğum için Seven kaç kişi vardı Ben çocuktum Çocuk ruhlu bir çocuk Büyümeden büyüdüm Çokta yaşamadım çocukluğumu Sırtımda hayatın yükü Ben o yükle geldim bu güne Özlem duymakmı? Özlem duymadım dünüme |
İçtenlikle tebrik ederim…
Şiirsiz sevgi olmaz…
...........................................Selam ve saygılarla..