görüyorum
göremediğimi
çatırdıyor ipin maziye gidişi
bir nefeslik ölümdü aslında
kader,
bilemedim
uzatmalar diye de bir şey de varmış
meğer,

zaman
kısraklarla ölçülmüyor
ki
kuş bakışı bakmak lazım arkasından
göremiyorum
göremediğimi
sancısı vardır belki
avuçlarını ovuştururlar iken dünler,

denilen her şey
mahkumiyete gidiyor
diller dökülmüş küllere
titreyen umudun gözleri kan çanağı
göremiyorum
göremediklerimi
merakım
bir tek ben miyim acaba,

sustalı çekilmiş
tüm sükunetlere
intihara zorlanmış kelimeler
heceler ise
gece karanlığına köprü
göremiyorum
görsemde
bir tutam çay
var mısınız demlenmeye,

arzu hayal benimkisi
kaşlarını çatmış alışa gelmişlik
göremiyorum
göremiyorum
sanki istiyorlar da
görmemi
sanki hem körüm hem ama
karanlık zindanda çömelmiş
bekliyor
bekliyor
bir ıslık ötsün diye
ah
bir de bilse
ne gelecek başlarına...

* Berlin,28.12.2018 *

Talat Özgen