Helâl ekmek kavgamızda
Gömleğimde kuruyan ter,
En sevdiği koku olmuştu
Sandık diplerinde saklanan.
Ve çoğu zaman günde beş kez
Koklayıp koklayıp içine çektiği,
En sevdiği parfümüydü annemin...

Yalan bilmez şahitlerdir,
Kuytu köşeler ve periler.
Sorarsanız anlatırlar,
Öyküsünü bu kutsal ter’in...

Günde yirmi dört saat uyumadan,
Ağaçlarla zerzavatın,
Açmak için su arkını,
Şu kabarmış ellerimle,
Yorgunluk molası verdiğim ağaç gölgelerinde,
On beşimde şiirler yazdım,
Bitmeyen sigara paketlerine;
Kırk yıldır kitaba da giremediler hala,
Kimse de okuyamadı, ne sevda ne kahır şiirlerimi;
Fukaralıktan yalnız durur evde dizelerim...

Elma, armut, üzüm vişne
Karpuz, kavun tüm zerzevat ve saire,
Yani alın teri, biz rençberlerin ürettikleri,
Terimizle basılan paranın etmezken onda biri,
Vita yağı, çay şekeri ve kirli kaput bezi,
Neden yılan gibi sokup yutuyor hala bizim ürünleri?

Sınıf arkadaşlarımdan en sevdiklerim,
Çift dikiş okuyan, ders verdiklerim;
Naylon ayakkabı giymemiş zengin çocukları,
Buz gibi tamek gazozu içerken her gün keyfine,
Bense sorgulardım bir barışıp bir küserek,
Kuru soğan ve üzümü ekmeğe katıp yiyen,
Biz milyonlarca çocukların ve babalarının suçu ne!

Dayı oğullarımızdan işini bilenlerle,
Ülkelerden emperyali tüttürenler zengin!
Dünyanın karnını asırlardır doyuran,
Biz üretenler hep yoksul tanrım, niye?

Yalnızca anneme hoş koktu terim
- o da yok şimdi ben ne edeceğim ? -
Değişmeyecek mi bu vicdanlar, bu koku zevki?
Neden para etmez hala, alın teri bizlerin ?!

04.Ağustos.2003, Ankara