Bu dava öksüzNe haşmetli günlerdi Egilmezdik zalime Dururduk Zulmün önünde dimdik Şimdi puslu havada Kurtlar ağlara düştü Sükutun pençesinde Öksüz bir dava kaldı Nasıl ölümsüz savaşırdık Pervasız naralarda Göğsümüz yarılırken Kör neşterler altında Tebessümler dolardı korkusuz bakışlara Şimdi boynumuzda madalya Bedende ki kurşun izleri Yaşamadık gençliği Aşk dediğin neydi ki Aşkımız ülkü denen nazlı edalı yar’dı Ezdirmezdik Türklüğü Ayakların altında Gönüller bir atardı Her şeyin özü bizdik Göğün bağrını deşip Selama durdururduk ay’ı Şimdi akıl yeiste Şairin sözü gibi " Bu dâva hor, bu dâva öksüz ! Ahmet MORAN |