Aklımda bilmeceler var.
Ölüm orucu tutuyor kalbimdeki bilge.
Kadere atıyorum gücümün yetmedi her bir şeyi.
Bu işte bir hayır vardır diyorum.
Şerden geçerken sığındığım hanlar.
Bir bir üzerime devriliyor sanki.



Onu bu kadar istememdeki amaç nedir.
Neden vazgeçemiyorum ondan.
Şu kurulduğum divan.
Şu önümde duran sedir,
Sanki bir şeyler fısıldıyorlar bana.


Gönlümü susturabilsem.
Aklımdan geçenleri okuyabilirim belki.
Alt yazı geçse de olurdu yani.
Anlamadığım bir dil var.
Tabiat üstü!
Onda eriyor tüm buzlar.
Orada yolunu buluyor tüm çıkmazlar.
Bir varsam kurtulacak gibiyim.
O halde bana engel olan nedir?


Hakkımda hayırlı olanı,
Gönlümce de kabullenebilsem olurdu.
Gönlüme düşeni de geçirsem aklımın süzgecinden.
Kıskıvrak sıyrılsam bu işten,
Olmazlar hüküm sürerken,
Olur olmaz çıkışlarım oluyor.
Dara düşüyorum harladıkça yüreğimi.
Bir küs bir barışık hallerim kendimle bile.
Bir türlü sıyrılamadığım o lanet halim.
Gerçekleri görmeme en büyük engel.
Ben göze aldım kor alevlerde yanmayı.
Yeter ki kaderime razı olayım.
Bulmadan beni ecel.