Kör-kara karanlığa giyindi hüzün Şafaklara soyunan tahammül-üstü Karanlıktan fışkırırken gölgem Üstüme kapaklandı yarınım… Yarı cansız uzanmada Yer kapan siluetimde Yarının eksik görülmüş Puslu hesabıdır, ödenen… Binbir mum azdır, Ustam! Azdırmada güneşi pusuda Güneş-üstü devinir durur Aydınlıkları gebecil… Puşta inat Ve illede kötüye inat Güneş hep doğsun Gündüz hep olsun…! Aydınlığa selam dur, Dön yüzünü güneşe, Dön birden tam geriye Gölgeni/Siluetini ötele Damarların patlarcasına Karanlığa söv… Bir daha Hep daha… Güneş çalsın hüznün, Güneş koksun yüzün! Doğan yeni gün olsun, Aydınlığa duyulan özlemde! Bir adım daha öne, Ve ille de hep ileriye! Güneş çalsın hüznün, Güneş koksun yüzün!
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Güneş Koksun Yüzün şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Güneş Koksun Yüzün şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
beetles tarafından 6/7/2008 11:46:33 PM zamanında düzenlenmiştir.