Ayrılık diyordun
İşte geldi ayrılık vakti
Bu raylar ve bu tren hissetmezler seni
Demir oldukları için elbette ki
Ona rağmen yanıktır hep
Trenlerin bedenleri,
Yanıktır düdüğünün sesleri !…
***
Öyle mi ya ben;
Ben’in bütün duyguları
İçtima halinde şimdi
Sürüm sürüm sürünüyorlar peşinden
Sürünüyorlardır içten içten
Senin tam da izlerinden…
***
Lakin ben benim
Ne seni taşıyan o demir trenim
Ne de taş duvarlı istasyon kadar hissizim
Onlar senin emrindeler
Varlığını da, yokluğunu da hiç hissetmezler
Çünkü onlar ayrılık nedir bilmezler ?...
***
İnsan olduğumu bir düşün istersen ?
Dahası ben,
Seven bir insanım hem
Mucizedir yokluğunu fark etmemem
Ölümün ayak seslerini bile
Yokluğun da önleyemem
Yüreğimi ziyaret edecektir muhtemelen
Sen gider gitmez hemen !..
***
Ama yine de,
Yalvarmalarımı göz ardı ettin
Anıları dahi ezip geçtin
Alıp götürdü seni benden
O hissiz kara trenin
Demek öylece beni
Artık terk ettin…
***
Daha doğrusu sen bana
Ölümlerle yüz göz olmayı seçtirdin
Madem o şekli layık gördün
Bari dönmene acılarım iyice biriksin
Gör bak o zaman sen seni,
Nasıl da ölüm gibisin !!!...


İ . HAKKI GÜRCANOK


25/12/2018
-KÖYCEĞİZ

=== M U Ğ L A ===