Karanlığın Düğümü
Bir yalnızlık boğuyor karanlıkta düğümü
Yüzümün geçmişinde tüm çizgiler çilekeş. Gece bile bilmiyor susunca öldüğümü Gençliğime sırdaştır bağrımda yanan ateş. Hüzün ansızın gelip hayalleri kırıyor Öfkemi bilemişim merhamet başucumda. Kirpiğin yamacında gözyaşım hıçkırıyor Düşleri asıyorum dualar avucumda. Yokuşlar diziliyor önüme sıra sıra Şu çile yumağında kırıldı bak kanadım. Yorgun yıllarım tek tek dökülüyor hasıra Hicranla ağıt yakıp içten içe kanadım. Kararan bulutlardan yağmur süzüldüğü an Parçalanan fanustan dağılır duygularım. Ayrılığın rengini göklere çizer kervan Sabrım acıyla yoldaş tükendi uykularım. Mazinin eteğinde dünler güne yabancı Eskiyen kapıların sürgüsü pas tutuyor. Ben seyyahım diyorum boşa bekliyor hancı Zaman her bir acıyı öğüterek yutuyor. Bakracından su sızar çatlamış topraklara Ömrüme teyelledim ecelin nakışını. Kış ağırdan oturur saçımdaki aklara İhtiyar sokaklarda soldurdum bakışını. 22.12.2018 Rasim YILMAZ |
Emeğine yüreğine sağlık
__________________________________Selamlar