DÜŞTÜ...Nerde o güzellik, mağrur bakışlar, Hani siyah saçlar, o can yakışlar; Hançeri andıran simsiyah kaşlar? Hasta yatağına bir devran düştü. Çıkmadık canlardan umut kesilmez, Umut canda lâkin acı eksilmez. Gündüz mü, gece mi zaman seçilmez, Dertler batağına bir yaman düştü. Bu nasıl bir âlem, yakıp yıkıyor; Çirkini, güzeli gama sokuyor. Nice gönülleri hasret yakıyor, Şanlı otağına bir duman düştü. Gelen mecbur, giden mağdur dünyadan, Yaşadık sanılan renkli hülyadan; Elde ne kaldı ki bunca rüyadan, Sanma ki bahtına bir derman düştü, Sonunda ah ile aman üşüştü... 21.11.2018 Fatih-İST. Enver Özçağlayan |
Eser her zaman ki tat ve deminde
Gönlüne, ömrüne bereket
Sağlıcakla