Söz, gönülden olmalı, titretmeli bedeni
Ozanı tekrar etmek şiir değildir dostlar
İşlenmeli duygular, işler gibi madeni
Edebi kaygı gütmek, şiir değildir dostlar

Yunuslar öldü çoktan, kelamı kadim kaldı
Karacaoğlan da kendi mecrasında yol aldı
Zamane şairleri şairden zaman çaldı
Eski yollarda gitmek, şiir değildir dostlar

Ki kendimden başlayıp, söylerim bu sözleri
Kalemimizde durur çok ozanın izleri
Öz kelamı söylemek şair yapar bizleri
Mazi üstünde bitmek, şiir değildir dostlar

Şiir imza gibidir, yazanı ayan eder
Şiir gönül sazıdır, yüreği beyan eder
Çıkarıp esvapları şairi üryan eder
Bülbül değiliz, ötmek, şiir değildir dostlar

Selvi soldu, ay söndü; ceylan gözler kör oldu
Cümle mazmunlar böyle, eskidikçe zer oldu
Nedense artık bize cevher bulmak zor oldu
Sözün üstüne yatmak, şiir değildir dostlar