BENİ BANA SORMA, KENDİNE BENİ ANLATŞiirin hikayesini görmek için tıklayın ‘’Bilinmedik bir hüzün var içimde, bir gariplik. Anladım ki, ya ben fazlayım bu şehirde ya da biri eksik!‘’ Can Yücel
Beni bana sorma, kendine beni anlat, Anlat, anlat, bayağı heyecanlı olacak, Afedersin, sular seller gibi sana kapıldım, Dalgalı saçların olsaydı tutunurdum, Ellerim boş kaldı, gözlerim fersiz, İyisi mi yine derdime yanayım. Farkına geç vardım, Bir de sana varabilseydim, Bu mısraları yazmazdım, Öyleyse devam edeyim, Ne zaman seni düşünsem, Bir şeyleri hayatımdan çıkarmak istiyorum, Zamanı çıkarsam, içinde sen yaşıyorsun, Hem vazo değilsin ki, seni nereye koyacağım? Yazdıkça bir şeyler hep eksik kalıyor, Okudukça da lanet olsun bana, Bu kez de o gülen yüzün ezberimde kalıyor, Sokağa çıkıyorum, sanki herkes sen, Hafızamı silgiyle silsem izin kalır mı ki? Karşılıklı göbek atacak kadar, Aklımı oynatsam meselâ, -ki nasıl oynatılır onu da bilmiyorum, Bir faydası olur mu ki? Beynimi dağıtsam meselâ, -ki, altı üstü bir kurşuna bakar, O zaman da seni başkaları kapar, Derhal ve acilen kafamı toparlayıp, İçinden bir bir neleri atıp, Yerine neleri koyacağımı düşünürken, Bir güzel kapadım gözlerimi, Duygularımın o masum sesini huşu içinde dinlerken, Ansızın öyle bir şey oldu ki, Bu dar vakitte bile hayalimdeki varlığın, Kalbimde infilak etti, Sessizliğin sesi kulaklarımı sağır ettiğinde, Ya dedim bu kopan büyük bir kıyamettir, Ya da olsa olsa başımdaki musibettir, Her zaman ve her koşulda aklımdayken, Kendini bana anlatma, Sen bendeyken bir de sen yorulma. Vecdi Murat SOYDAN (Yaşanmamış Aşkların Şairi) 19 Aralık 2018, Isparta |
Selamlar... Saygılar...