NAZ GELİNNazlı bir çiçekti, yaz güneşinde, Erkenden açılmış onbeş yaşında. Köydeki tüm gençler onun peşinde, Arasında, çekinerek Naz Gelin. Allı, morlu güller takar saçına, Mavi boncuk, kâkülünün ucuna... Yıldızları gözlerinin içine Kandil gibi takınarak Naz Gelin. Çeyizinden, el oyası yazma’da, Pembe şalvar dalgalanır gezmede. Çok can yakar gözlerini süzmede, Bin işveyle bakınarak Naz Gelin. Sabah davar güder, dağda seğirir, Akşam nakış işler, ya yün eğirir. Bir de yanık sesle türkü çağırır Kaderinden yakınarak Naz Gelin... (2002) Ünal Beşkese |